Woensdag 27 en donderdag 28 juni: Monument Valley en Page

Deze morgen verlaten we het toeristische plaatsje Moab en rijden we verder. De weg van vandaag brengt ons bij het bekende Monument Valley. De rotsen die we hier kunnen zien zijn al vele malen het decor geweest voor menige Western film en reclamespot.

Als we Monument Valley, op de grens van de staten Utah en Arizona, naderen zien we aan de horizon het bekende decor opdoemen. Er zijn vandaag wat wolkjes in de lucht wat het uitzicht zomogelijk nog mooiere maakt. Monument Valley ligt in een Navajo indianenreservaat wat dus betekend dat het geen Nationaal Park is. Voor ons betekend dit dus dat onze aangekochte jaarpas voor de nationale parken hier niet geldig is, en dat we dus 5 dollar per persoon entreegeld moeten betalen.

Vanaf een soort terras bij een parkeerterrein heb je een mooi overzicht over de meest bekende creaties, de West Mitten, de East Mitten en de Merrick Butte. Deze 3 zie je vaak samen op een foto of filmbeeld. Met de drukte valt het ons mee, het is er niet erg druk. Vanaf deze plaats kun je ook rondritten maken maar het is ook mogelijk om de onverharde route met je eigen personenauto te rijden. Dat laatste doen we. Veel harder dan stapvoets kun je niet rijden over deze toch wel slechte weg. Buiten de bekende rotsformaties is er niet al te veel spectaculair uitzicht (of misschien zijn we al een beetje verzadigd). Nadat we de route hebben gereden rijden we door naar het plaatsje Kayenta, waar ons hotel staat. Kayenta zelf stelt niet veel meer voor dan een kruispunt van wegen met een hotel, een benzinestation en wat fastfood restaurants. Het hotel, de Kayenta Inn, is ook niet bepaald het beste hotel wat we op onze route hebben aangedaan. De keuze is hier in de omgeving echter beperkt en de kamers zijn in elk geval schoon en voorzien van uitstekende bedden. Omdat er niets te beleven hier vullen we de avond met een paar koele blikjes Budweiser  en Monopoly op de IPad.

De volgende ochtend vervolgen we onze route vanaf Kayenta in de richting van Page met onze, inmiddels erg stoffige, Nissan. Het plaatsje Page moet het vooral hebben van de watersportactiviteiten op het Lake Powell stuwmeer en van de trekpleister, de Antilope Canyon. De Antilope Canyon is een zogenaamde slotcanyon. Deze is door water en modder uitgesleten in de rotsen en bestaat uit een upper en een lower Canyon. De upper Canyon is 400 meter lang en 45 meter hoog. Door de spleten aan de bovenkant valt een mysterieus licht op de uitgesleten rotsen. 

Omdat de upper Canyon het makkelijkst toegankelijk is besluiten we deze te gaan bezoeken. Ook deze Canyon ligt in een indianenreservaat, wat betekend dat er entree betaald moet worden. Bij het hokje betalen we 6 dollar per persoon. Dan komen we op een terrein waar we onze auto kunnen parkeren en de enige activiteit danwel bezienswaardigheid die hier is, is dat we hier een ticket kunnen kopen voor een begeleide tour in de verderopgelegen Antilope Canyon. De prijzen zijn afhankelijk van het tijdstip (wat te maken heeft met de schoonheid van de lichtinval). De eerstvolgende is de duurste, maar wel met het mooiste licht wordt gezegd.... We betalen de 40 dollar p.p. En wachten dan nog een klein half uurtje voordat we vertrekken. Er is ook nog een aparte fototour maar 80 dollar is toch wel iets te mats.

Per omgebouwde terreinwagen gaan we vervolgens op pad over een stoffige zandweg. Een klein kwartiertje later komen we aan bij de Canyon, waar we in groepjes naar binnen gaan. Er zijn veel bezoekers en het is erg moeilijk om mooie foto's te maken, maar het is mogelijk. De route door de Canyon voldoet zeker aan de verwachtingen en rechtvaardigt een bezoek aan Page volledig.

Na anderhalf uur zijn we terug bij de vertrekplaats en rijden we naar de volgende attractie in de omgeving van Page, de Horseshoe Bend. Op deze plaats heeft de Coloradorivier een bocht uitgesleten van 270 graden. De wandeling er naartoe is niet erg lang, 3/4 mijl, maar bevat een stevige klim over een pad van los zand. We nemen een fles water en de fotocamera mee en gaan op pad. De temperatuur is inmiddels opgelopen tot een 39 graden maar daar zijn we de laatste tijd wel aan gewend geraakt. Met een rustig tempo en voldoende water bij de hand kom je waar je wezen wilt. We worden in elk geval beloond met een prachtig uitzicht.

Inmiddels zijn we aangekomen in het hotel in page (met uitzicht op de golfbaan, stuwdam en Lake Powell). We hebben in de omgeving al weer de nodige steakhouses gezien, dus dat wordt vanavond weer een lekker stukje vlees, al weten ze je tot nu toe bij de meeste restaurants wel weer binnen drie kwartier buiten te werken. Toch een iets ander cultuur hier dan wij Nederlanders gewend zijn!

Morgen wacht de Grand Canyon op ons....